Na tej stronie znajdziesz świadectwa ludzi, którzy doświadczyli już
w swoim życiu miłości Bożej i chcą się tym doświadczeniem z Tobą podzielić.

Świadectwa wybranych osób

• Leszek M. Rozwiń
  Przez lata szkoły średniej myślałem, że na miłość muszę zasługiwać. W końcu związałem się z dziewczyną, ale nie był to dobry związek. Upadliśmy moralnie, a ja oddaliłem się od Boga. Wzmogło to we mnie przekonanie, że muszę zasługiwać jeszcze bardziej. Tak więc, żyłem zatracając siebie dla zyskania aprobaty innych. Narosła we mnie blokada psychiczna niepozwalająca związać się z żadną dziewczyną, gdy zaś próbowałem, budziło się we mnie ogromne poczucie winy i lęki, że nie kocham. Stąd rodził się przymus psychiczny zerwania (bunt przeciw tym myślom powodował zmiany somatyczne: duszności, bóle głowy i serca, depresję i depersonalizację. Nie wiedziałem, co się dzieje. Nie ufałem psychologom i psychiatrom. Ale zaufałem Panu. Na kursie On mnie uzdrowił, powiedział, że nie muszę się starać o miłość. Zapewnił, że mogę zaufać lekom psychotropowym i psychiatrze, Zaczynam żyć na nowo. Chwała Panu!
• Ania J. Rozwiń
  Stało się coś niesamowitego. Przyjechałam na kurs bez większej wiary w to, że Chrystus chce mnie przemieniać. Wiedziałam, że On ma moc, że uzdrawia – innych, ale nie mnie. Moje prośby dotyczyły zranienia z przed wielu lat. I wiele czasu minęło zanim zrozumiałam, że proszę bez wiary. Że nie oczekuję uzdrowienia natychmiast! Tutaj to zrozumiała, wiem teraz, że użalałam się nad sobą. Razem z tą świadomością Chrystus wlał w moje serce pokój i radość. Radość, bo On jest Wszechmogący. I dzisiaj jestem pewna, że chce i może przemieniać moje serce. Teraz wydaje mi się to oczywiste! :) Chwała Panu!
• Renata L. Rozwiń
  Podczas wylania Ducha Świętego i modlitwy nad moją osobą miałam przeświadczenie, że nie jestem sama, że teraz to już będzie dobrze, że wokół mnie znajduje się tyle osób, które zabiegają o mnie – abym odnalazła tą właściwą drogę, drogę do Jezusa. Świadomość ta pomogła mi przejść przez cały okres uczestnictwa w kursie, a ten wieczór po prostu to dopełnił. Dopełniły to jeszcze cytaty z Biblii Św., które tak bardzo przemówiły do mnie; stanowią o miejscu, w którym się znajduję i kierunku, który powinienem obrać, o moim zagubieniu, o odejściu do Boga, więc o wyrzeczeniu się Jego. Świadomość ta, że jest koło mnie Ktoś (On), kto myśli o mnie, kocha mnie i czuwa przy mnie i w takim przeświadczeniu odjadę i chwała Bogu za to.
• Ania S. Rozwiń
  Przez 15 lat mojego życia bardzo krętymi ścieżkami szukałam Boga. Poznałam większość tego, co potocznie nazywamy N.Age. Byłam, a może jestem wciąż niezłym ekspertem w tej dziedzinie. Ale moje życie wyglądało po prostu tragicznie: pełne lęku, samotności i szarpaniny wewnętrznej. Kiedyś w jakimś najgłębszym dole samotności, po rozstaniu z chłopakiem poszłam do Kościoła i modliłam się o miłość i chyba nie sprecyzowałam dokładnie, o co mi chodzi i dostałam inną niż oczekiwałam – Miłość do Boga. Potem było 6 miesięcy walki, burz wewnętrznych, bezsennych nocy i lęku. Nie wiedziałam, co się ze mną dzieje. Wszystko to, czym się wcześniej karmiłam, czym żywiłam moją duszę nie wygrało konkurencji z Panem Jezusem. Potem moi przyjaciele wyciągnęli mnie na kurs Filip. Wcześniej owszem próbowali do mnie dotrzeć, nieśmiało, ze Słowem Bożym, ale bezskutecznie. Na Filipie poszłam pierwszy raz od 15 lat do spowiedzi i do Komunii Św. Ta Komunia była moim największym przeżyciem podczas kursu. Nie do opisania, jak bardzo na tą chwilę czekałam. Potem, podczas modlitwy wstawienniczej dostałam słowa, które tak bardzo odnoszą się do mojego wcześniejszego życia. Dziś mam 30 urodziny, i urodziłam się na nowo.
• Iwona Rozwiń
  Już pierwszego dnia uświadomiłam sobie, że Pan Bóg kocha mnie ponad wszystko. Że moja własna samoocena, moje wady, grzechy i ułomności nie są dla Niego przeszkodą. On dobrze wie, jaka jestem. Taką mnie stworzył i taką kocha. To było wspaniałe. A następnego dnia Duch Święty obdarował mnie swoimi darami. Mnie. Właśnie mnie. To niesamowite, że Bóg wybiera ludzi słabych, grzesznych i maluczkich do tego, aby mogli przekazywać innym Jego dobrą nowinę, aby innym opowiadali o Jego miłości i Jego przebaczeniu. I ja zostałam powołana do pomocy w tym jakże wielkim dziele, za co jestem bardzo wdzięczna i z pokorą odpowiadam: TAK. Chwała Panu!